Teraz jestem tu..

Teraz mieszkam jeszcze bardziej w lesie, wszędzie daleko, ale mi tu jest bardzo dobrze. To dopiero drugi miesiąc, który nam tu mija. Mamy mały domek, podwórko - ogródek, przestrzeń która codziennie przypomina mi zapachy dzieciństwa, za nim osiedliłam się w bloku. Było tu dużo do zrobienia, dlatego praktycznie każdą sobotę (i ewentualne inne wolne dni) od marca spędzalismy tutaj, malując sciany, szafki, zmieniając podłogi, drapiąc tapety itd. Ale efekt jest bardzo fajny, zaskoczył mnie, ponieważ nie zrobilismy generalnego remontu - jedynie odświeżyliśmy ten dom.
Czekałam na dzień wyprowadzki, aż stanę się gospodynią we własnym domu:) Oczywiście stałam sie kimś jeszcze, i to kimś ważniejszym - żoną. Cięzko mi opisac co to znaczy, a znaczy wiele dobrego ale też i wyzwanie - dla mnie osobiscie pod względem cierpliwości... :)

Te pół roku od stycznia i podjetej decyzji było trudnym czasem, jedna nogą w nowym życiu a całą reszta jeszcze w starym, obowiązkach i emocjach o których szkoda pisać..

Teraz siedzę na schodach od domu, w cieniu, mimo żaru lejącego się z nieba, tutaj mogę się skupić. Powoli chciałam pokazać trochę tego co powstawało przez ten czas kiedy mnie 'tu' nie było. Jak pożyczę jakiś lepszy aparat, to zrobię  też trochę zdjęć mojej przestrzeni twórczej:)

Spróbowałam decoupagu i spodobało mi się:) Zaczęłam od słoiczków i puszek.

Naszyjnik kokardkowy na zamówienie: filc, koraliki szydełkowe i kokardki ze skóry. Miał być długaśny aż do pępka i taki jest:)

Następnym razem pokarzę pluszaki :)

Pozdrawiam z upalnego mazowsza:), mam nadzieję że jakos dajecie radę z ta pogodą, nic nie pozostaje jak tylko woda, cytryna, mieta (wersji lux) i kostki lodu:) A cola z mięta i lodem w kostkach - orzeźwiająca pycha! Polecam:)